Vrste holograma

Sobzirom na stranu upada referentne zrake i način holo prikaza, holograme možemo svrstati na nekoliko različitih grupa:

• transmisijski hologrami : nastaju kad obje laserske zrake obasjaju holografski materijal s iste strane, vidljivi uz pomoć laserskog osvjetljenja
• refleksijski hologrami za bijelo svjetlo : nastaju kad zrake obasjaju holografski materijal sa suprotnih strana, vidljivi uz Sunčevu svjetlost, svjetlost baterijske svjetiljke ili neki drugi pogodan izvor svjetla
• hologrami s nekoliko slika : u holografskom je materijalu pohranjeno nekoliko slika, svaka vidljiva pod različitim kutem gledanja
• multipleksirani hologrami : sadrže mnogo pojedinačnih slika što je obično iskorišteno za trodimenzionalni opis objekata, prikaz istog 2D objekta u mnogo različitih boja ili za dočaravanje gibanja 2D objekta
• hologrami u boji : ista slika prikazana je u drugoj boji prilikom mijenjanja kuta gledanja

Najuvjerljiviji hologrami projiciraju se u muzejima i izlozima prodavaonica vrijednog nakita. Obično su to refleksijski hologrami napravljeni uz pomoć transmisijskog originala, a projiciraju se ispred holografske ploče za razliku od većine drugih koji izgledaju kao da su u ploči.

Osnovni tipovi holograma bi bili refleksijski i transmisijski hologrami. Razlikujemo ih po načinu na koji su osvijetljeni.

Refleksijski hologrami

Refleksijski hologrami su osvijetljeni sprijeda, reflektirajući svjetlo prema nama dok ga gledamo, kao slika ili fotografija na zidu. Različite emulzije filma proizvode slike različitih karakteristika.

"Silver halide" je emulzija za koju su se odlučili mnogi umjetnici i holograferi koji koriste staklene ploče premazane "silver halid" emulzijom. Holograferi također koriste "silver halid" film, koji je jeftiniji, manje lomljiv i jednostavniji za upotrebu od prije spomenute staklene ploče, no ne proizvodi dubinu, rezoluciju i projekciju koja se može ostvariti staklenom pločom.

Dvobojna želatina ("dichromated gelatin" - DCG) je kemijsko-želatinasta mješavima koja je premazana preko komada stakla. Ove želatine proizvode vrlo svijetle i oštre slike u zlatno-žutoj boji. Slike dobivene ovom metodom imaju najmanju dubinu, ali su vidljive pri normalnom sobnom svjetlu bez nekih specijalnih osvjetljenja. To čini slike dobivene ovom metodom pogodnima za male poklone. Hologrami dobiveni ovom metodom se masovno zamjenjuju jeftinijom masovnom proizvodnjom foto-polimerskih holograma. No, ovaj medij još uvijek najbolje koristi kod difraktivne optike visokih performansi. Svijetli i čisti hologrami dobiveni ovom metodom se još uvijek koriste kao originali iz kojih se onda rade kopije pomoću foto-polimerske metode.

Foto-polimer je najnoviji materijal za zapisivanje holograma. Razvio ga je Polaroid i Dupont. Foto-polimeri imaju plastičnu podlogu i pogodni su za masovnu proizvodnju. Dubina slike kod foto-polimera je nešto manja nego kod slika zapisanih na "silver halide" emulziji, no slika je oštrija i vidljiva pod većim vidnim kutom.

Transmisijski hologrami

Transmisijski hologrami su osvijetljeni straga (kao fotografski film) i lome svjetlost dok prolazi kroz hologram prema našim očima.

Laserski transmisijski hologrami koriste laser pri izradi, kao svi hologrami, ali da bi ih mogli vidjeti također moraju biti osvijetljeni laserom. Slike se pojavljuju u boji lasera koji se koristi za njihovo osvjetljivanje, obično crvenoj (helijsko-neonski laser). Drugi tipovi holograma koriste laserski transmisijski hologram kao original, iz kojeg se izrađuju kopije. Ovo je prvi tip holograma koji je razvijen 1962. godine.

Hologrami s transmisijom bijelog svjetla su osvijetljeni svjetlošću iz jednog žarišta s ravnomjernim širenjem valova u svim smjerovima (bijelo svjetlo) i proizvode slike koje se sastoje od 2duginog2 spektra boja. Boje se mijenjaju kako se udaljavamo i približavamo od takvog holograma te se često zovu i 2dugini2 hologrami. Holografi su razvili dosta veliku kontrolu nad bojama koje se prikazuju kod ovog tipa holograma da bi proizveli slike određene boje ili približno prirodne boje.

Ostale tehnike su razvijene za zapis pokretnih objekata, da se prikaže pokret i da se prošire sposobnosti masovne proizvodnje ovog medija.

Pulsna holografija koristi kratki, intenzivni snop laserskog svjetla za zapis objekta u nekoliko nano-sekundi (prebrzo da bi pokret bio od važnosti). Ova metoda se intenzivno koristi za izradu holografskih portreta.

Integralna holografija (Lloyd Cross) kombinira holografiju s kinematografijom za zapis strereograma kao hologram s transmisijom bijele svjetlosti. Nekoliko okvira 2-D pokretne slike je pretvoreno (okvir po okvir) u uske trake holograma složene jedan do drugog na dio holografskog filma. Rani primjerci ovakvih holograma su bili kružnog ili polukružnog formata i proizvodili su sliku koja se pojavljivala u središtu s nekoliko sekundi pokreta. Bilo koji objekt koji se može zapisati ili reproducirati kao film ili kompjuterska grafika može biti pretvoren u holografsku sliku.

Rezbareni ("embossed") hologrami su transmiskijski hologrami sa zrcalnom podlogom, a primjenjuju se kod promotivnih materijala, časopisa i kreditnih kartica. Holografska informacija je prenesena sa staklenih ploča osjetljivih na svjetlost na niklom rezbarene pločice. Holografske slike su "štampane" urezivanjem interferencijskog uzorka na plastiku, a zatim presvlačenjem slike folijom koja reflektira svjetlost. Dobiveni hologram može biti umnožen mnogo puta za vrlo nisku cijenu po komadu.